
Mist is een prachtige metafoor voor rouw. Wanneer je net iemand hebt verloren, lijkt het alsof je in een dikke mist bent beland. Alles om je heen is vervaagd en de wereld voelt onwerkelijk. Het zicht op de toekomst is beperkt en elke stap voelt onzeker. Je weet dat de wereld daarbuiten gewoon doorgaat, maar jij ziet alleen de nevel om je heen.
In de mist vertraagt alles. Je kunt niet anders dan stilstaan of heel voorzichtig vooruit bewegen. Soms lijkt het alsof je ronddwaalt zonder richting, zoekend naar een pad dat weer helder wordt. Het kan je overvallen, zomaar, zelfs als je dacht dat je een heldere dag tegemoet ging.
Maar mist is niet eeuwig. Langzaam, vaak bijna onmerkbaar, begint het op te trekken. Kleine openingen verschijnen, waar licht doorheen valt en je opnieuw contouren begint te zien. Misschien ontdek je dat je sterker bent geworden door de stappen die je, ondanks de onzekerheid, hebt gezet.
Rouw is geen rechte weg, en net als bij mist kan het plotseling terugkomen. Maar het perspectief verandert. Je leert erop te vertrouwen dat de mist ooit weer zal optrekken en dat er een dag komt waarop je de horizon weer helder ziet.
Liefs,
Wilma