Waar ben je?
Lieve mensen, ik neem u mee naar de nacht. Naar mensen van jong tot oud, naar mensen zoals u en ik die de slaap niet kunnen vatten en verlangen naar andere tijden en vervlogen dromen. Hun hoofd zit vol met vragen en hun hart doet pijn. Mensen die wakker liggen met een gevoel van groot gemis in hun lijf; ze zijn iets heel dierbaars verloren.
Tranen maken het kussen nat en de stilte drukt zwaar op hun gemoed. De dromen hebben plaats gemaakt voor de realiteit en op hun vele vragen komt geen antwoord. De nacht is donker en duurt lang als verdriet de slaap overmant. De hamvraag is: hoe moet ik nu verder? Het leven staat op losse schroeven. Alles wat zo gewoon leek is opeens heel bijzonder. Beelden komen in een stroom voorbij en herinneringen worden keer op keer opnieuw beleefd. Sweet memories zijn fijn, maar maken het er nu niet echt gemakkelijker op. Gedachten slaan op hol en enig overzicht ontbreekt, de levenslust lijkt te zijn verdwenen.
Komt dit ooit nog goed?… Ja, geloof daar maar in!
Gelukkig zijn we sterker dan we vermoeden en overleven de meeste mensen na verloop van tijd hun verdriet en gebruiken hun hervonden veerkracht om te kunnen gaan met het blijvende gemis. Ze ontdekken hun eigen manier om door te leven met een warm hart waarin plaats is voor dierbare herinneringen en nieuw vertrouwen in een toekomst.
Ieder van jullie zal dingen herkennen uit wat ik net zei en heeft soortgelijke momenten overleefd of doorleeft op dit moment donkere bladzijdes in zijn of haar leven.
Rouwarbeid verrichten is vaak als een mamoesjka: je ontmantelt je verdriet, en dus eigenlijk ook jezelf, laagje voor laagje tot je thuiskomt in je eigen stille kern, in het hier en nu, van waaruit je stap voor stap verder gaat met je leven.
In tijden van verwarring kan de verstilling en de rust van de nacht ook ruimte bieden om ontdekkingen te doen. Om te voelen waar je nu staat.
Hier zijn antwoorden niet persé meer nodig en bieden de vragen zelf nieuw inzicht wat je door het donker draagt. Na verloop van tijd daagt het leven je weer uit, ook door hier vandaag te zijn, en zet het je in beweging om je weg te gaan en weer te durven dromen over een toekomst.
Stichting Rouwgroep Breda is een buutplaats voor mensen die bezig zijn met rouwarbeid. Wij gaan uit van de woorden van Reinold Niebuhr:
‘Geef me de rust om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, geef me de moed om de dingen te veranderen die ik wel kan veranderen en de wijsheid om het onderscheid te maken.’
Bij het verrichten van rouwarbeid kan dit een leidraad zijn.
Veel moet je hierin alleen doen, maar niet alles!
Ontmoetingen en verbondenheid met andere mensen geven steun om je eigen kracht terug te vinden en geïnspireerd te worden zodat je kunt doen wat jouw leven van je vraagt.
Hierover heeft Catharina Visser ooit een mooi gedicht geschreven met als titel: ‘Schitter’
‘Sta op en schitter
want lang was de nacht
en bitter de strijd
met oude fantomen
maar nu is het morgen
nu wordt het tijd
om blinkende dromen
waar te maken,
weet je geborgen
in een nieuw licht.’
Vat moed en schitter
en richt je op wat komen gaat,
want je hart wordt witter
en de dag verwacht je eigen – herboren gelaat.
Wij zijn wijzer dan wij zijn.
Wijsheid is ons diepste gaan,
is het weten van de eenheid,
in de glimlach van de schepping,
is het licht van ons bestaan.’
Over dit alles gaat het filmpje ‘Waar ben je?’, wat ook als zakboekje te bestellen is.
X, Tinka van Holthe
Rouwgroep Breda
