“Ik voelde me ineens zo alleen tussen de mensen die ik liefheb”
Over rouw en hoe relaties kunnen veranderen
Na een verlies verandert er vaak meer dan je vooraf kunt bevatten. Niet alleen je gevoelens, je energie of je dagritme – ook je relaties verschuiven. Wie blijft dichtbij? Wie neemt ineens afstand?
Soms ontstaat er meer diepgang en verbondenheid, maar vaker voelen mensen zich juist eenzamer dan ooit. Vrienden haken af. Collega’s weten niet goed wat ze moeten zeggen. Familieleden gaan ieder op hun eigen manier om met verdriet – en botsen daardoor soms. Het is een pijnlijke ontdekking dat niet iedereen meebeweegt in jouw rouw en dat je omgeving niet altijd aanvoelt waar je behoefte aan hebt. Voor veel mensen is dit een van de meest verwarrende en pijnlijke ervaringen na een overlijden. “Alsof ik niet alleen mijn geliefde verloor, maar ook een paar vrienden.”
Rouw doet iets met relaties
Soms willen mensen het wel goed doen, maar weten ze gewoon niet hoe. Ze zeggen dingen als “je moet het een plekje geven”, “tijd heelt alle wonden” of “gelukkig heb je nog…” Het zijn pogingen tot troost, maar ze komen vaak niet binnen – of doen zelfs pijn. Anderen zeggen juist helemaal niets, uit angst om iets verkeerds te zeggen. Die stilte voelt kil, precies op het moment dat jij behoefte hebt aan warmte, begrip en verbinding.
En dan zijn er ook de momenten waarop je zelf geen contact meer opneemt. Omdat het te veel moeite kost. Omdat je het gevoel hebt dat je toch niet begrepen wordt. Of omdat het verdriet soms moeilijk in woorden te vatten is. Rouw maakt kwetsbaar – en juist daarom is het zo pijnlijk als verbindingen verwateren.
Nieuwe verbindingen
Toch kan rouw ook nieuwe verbindingen brengen. Tijdens onze ontmoetingsavonden gebeurt het regelmatig dat mensen zich voor het eerst in lange tijd echt gehoord voelen. Iemand zegt iets en jij denkt: dat heb ik ook. In dat kleine zinnetje zit herkenning, erkenning, ademruimte. Je merkt hoe troostend het kan zijn om je verdriet te delen met mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Mensen die weten hoe het voelt als je ineens niet meer wordt uitgenodigd. Of als je merkt dat je zelf ook afstand neemt – omdat het allemaal te veel is. In de ontmoeting met elkaar ontstaat vaak een nieuw soort verbinding. Een die niet gebaseerd is op het oplossen van verdriet, maar op het dragen ervan. Samen. Rouwen doe je op je eigen manier, maar je hóeft het niet alleen te doen.
Liefs,
Wilma.
Rouwgroep Breda
